Kinderen snel naar kwakzalver

Nederlandse artsen wijzen jonge patiënten gemakkelijk door naar alternatieve therapieën. In Zweden zijn die methoden verboden bij kinderen onder de 8 jaar.

Een baby van vier maanden lijdt aan onverklaarbare hoest- en huilbuien. Wat te doen? Niet zelden zoeken ouders hun toevlucht tot de alternatieve geneeskunde.

Uit een onderzoek in de European Journal of Pediatrics blijkt dat in Nederland 30 procent van de kinderartsen hun patiënten desgevraagd doorverwijzen naar een acupuncturist, chiropractor, hypnotiseur of andere therapeut buiten de reguliere gezondheidszorg. Liefst 39 procent van de kinderartsen past zelf weleens een ‘kwakzalvertherapie’ toe, meestal het gebruik van kruiden of homeopathische middelen.

‘Dat is niet zonder risico’, zei kinderarts Jan Peter Rake dit weekeinde in Amsterdam op een symposium van Vereniging tegen de Kwakzalverij. Alternatieve behandelwijzen bij kinderen stonden daarbij centraal. Een sprekend voorbeeld is de Australische baby die vorige week het wereldnieuws haalde, nadat een chiropractor zijn nekje had gebroken. Ook in Nederland bestaan klinieken die nekjes kraken, waarschuwt Rake.

Lees meer

World Octopus Day!

Glibber, trek, floep, worstel: het zijn de woorden die ik associeer met het tofste dier op aarde. De octopus.

Ik heb eens ruzie met een octopus gehad terwijl ik onderzoek onder water deed, tijdens mijn studie. Op zo’n 4 meter diepte notuleerde ik met een potlood wat ik zoal voorbij zag zwemmen. Dat kan, schrijven onder water: je gebruikt een leitje. Die zijn meestal wit. De octopus, schuilend in een holletje tussen zeewier en steentjes, op zo’n twintig centimeter afstand, had ik niet gezien.

Het leitje. Daar had hij zijn zinnen op gezet. Plotseling voel ik een klap op mijn leitje. Drie armen uit het holletje plakken met hun zuignappen aan mijn schrijfwaar en trekken er met immense kracht aan. Een worstelpartij met de octopus volgt. Nog twee armen reiken uit naar het witte schrijfblad. Ik zet mijn vinnen diep in het zand en begin naar achteren te leunen. Nu pas krijg ik de overhand. Gelukkig maar, want ik snak inmiddels naar zuurstof. Ineens laten de armen los. Ik kukel in slow-motion (zoals dat onder water gaat), naar achteren. En hup, naar boven.

Einde verhaal.

In ieder geval: gisteren was het World Octopus Day. Ik was er niet bij, mocht het ergens gevierd worden. Dus vandaag een plaatje om alsnog de coolheid van octopussen te benadrukken. Een toffe, wetenschappelijk verantwoorde infographic van het Amerikaanse National Aquarium volstaat prima. Scroll naar onder voor wat foto’s van eigen makelij.

[nggallery id=1]

Hoe de mammoet weer tot leven komt

Twintig jaar na Jurassic Park is de kloontechniek eindelijk ver genoeg om uitgestorven dieren terug te toveren, menen sommige wetenschappers. Bovenaan op de verlanglijst: de mammoet. (Volkskrant, 24 augustus 2013)

Boven de noordpoolcirkel, ver van drukbevolkte steden, ligt het natuurgebied Pleistoceenpark. Een uitgestrekte steppe, drie keer zo groot als de Oostvaardersplassen, en begroeid met vooral gras, mos, struiken en enkele lapjes dennenbos. Het is een mammoetsteppe, om precies te zijn. Poolonderzoeker en parkbeheerder Sergej Zimov wil er de natuur van de laatste ijstijden terughalen. Inclusief alle dieren die daarbij horen. Op dit moment houden flinke elanden, wisenten en muskusossen het gras kort. Het enige dat ontbreekt, zijn de mammoeten zelf.

Zimov droomt ervan deze ijstijdmascottes in zijn park uit te zetten. ‘We zouden dolgelukkig zijn met een groep mammoeten’, vertelt Zimovs zoon Nikita – die in tegenstelling tot zijn vader uitstekend Engels spreekt – aan de telefoon. ‘De mammoet was een sleutelsoort. Ze velden bomen, en dat zou ons steppelandschap open houden.’

Lees meer

Het is een complot! Iedereen denkt dat gentechvoedsel veilig is!

De heren en dames bij de Genetic Literacy Project zijn begonnen met het maken van aardige infographics. De nieuwste laat zien hoe gezondheidsorganisaties wereldwijd denken over gentechvoedsel.

En hoe kan het: ze denken allemaal dat gentechgroenten veilig zijn. Althans, op zijn minst even veilig als gewone groenten. Tegenstanders zullen erop wijzen dat al deze organisaties geïnfiltreerd zijn door mensen van Monsanto en dat ze ons bewust voorliegen. Dat gebeurt inderdaad heel soms wel eens – de Amerikaanse keuringsdienst FDA bijvoorbeeld, heeft tijdens het beoordelen van bepaalde medicijen zich soms laten leiden door hun warme banden met de farmaceutische industrie. Maar zou dan elke keuringsdienst van elk land ter wereld opgekocht zijn door de industrie? Dat riekt naar een ongeloofwaardig complot; zelfs de farmaceuten is dat nog niet gelukt.

Voor meer over gentechnologie: koop de KIJK van deze maand. Daarin schrijf ik maar liefst tien pagina’s vol over de bezwaren en toekomst van gentech.

Kritiek op kweekvlees hindert vooruitgang

Ook kweekvlees kan zich niet in de sympathie van de gemotiveerde vegetariër verheugen: vlees is per definitie fout. Hetzelfde geldt voor de vleeseter, schrijf ik in de Volkskrant.

Nadat Mark Post afgelopen maandag de eerste kweekvleesburger met veel persaandacht presenteerde, zagen sommige vegetariërs hun kans schoon het idee direct weer de grond in te boren. Want vlees blijft vlees, en het eten ervan is slecht, zeggen ze. Punt uit.

Ze gooien daarmee de glazen van hun eigen missie in. Die missie luidt: we eten te veel vlees, en dat moet minder. Daarover is vrijwel iedereen het eens. Het veevoer waarmee we runderen vetmesten voor een biefstukje, kost onnodig veel landbouwgrond en leidt tot de uitstoot van broeikasgassen. Ook lijden er rampzalig veel dieren in de bio-industrie.

Lees meer

Niet echt nieuws: T. rex was geen luie aaseter

Toen de film Jurassic Park in 1993 uitkwam, werden de leefgewoonten van Tyrannosaurus rex op slag tot Grote Wetenschappelijke Controverse gebombardeerd. In de film zag je het dier namelijk actief jagen op geiten, mensen en andere dino’s. Experts vonden dat beeld ronduit fout. Het dier was lomp en log en zou niet meer dan een aaseter kunnen zijn geweest. Maar nieuw onderzoek geeft de film en underdog-experts alsnog gelijk: paleontologen zeiden afgelopen maandag dat ze definitief bewijs voor een jagende T. rex hebben opgegraven.

In de fossiele staartwervels van een plantenetende dinosaurus ontdekten de wetenschappers een tand van T. rex. Het dier had de aanval van de beruchte dinosaurus overleefd, omdat er nieuw botweefsel om de tand heen was gegroeid.

Eindelijk, de controverse voorbij! Ware het niet dat de meeste paleontologen jaren geleden eigenlijk al klaar waren met de discussie. De meeste vleesetende beesten jagen wel eens, of eten wel eens aas – geen bioloog gelooft dat het óf óf is. En dat is iets dat de meeste journalisten gemist hebben (zie hier, hier en hier).

Lees meer